Dit keer bespreken we een object, het Keltische kruis. Er is meer dan één soort kruis. Het kruis dat wij allemaal kennen, is het Latijnse kruis. Dat is een kruis met een langere verticale staander en een kortere horizontale ligger/drager. De kruising zit niet in het midden van de verticale staander, maar boven het midden. Bij het Griekse kruis zijn staander en drager even lang.
Het Keltische kruis is ontstaan bij de kerstening van Ierland en Groot-Brittannië. We spreken over de 5de en 6de eeuw. Van daaruit kwam het ook naar het vasteland van Europa. In deze 5e en 6de eeuw worden grote groepen Kelten (in Ierland en Groot-Brittannië) bekeerd. In plaats van oude Keltische symbolen te bannen nemen de missionarissen gebruiken en tekens uit het oorspronkelijke geloof over. Zo wordt Jezus min
of meer gelijkgesteld met de Keltische zonnegod Lugh en wordt aan het kruis een cirkel (zonneschijf) toegevoegd. De namen van de heiligen Sint-Patrick en Sint-Columba worden in dit verband genoemd.
Midden in de 19de eeuw komt de oud-Keltische cultuur weer tot bloei wat ook leidt tot het maken en plaatsen van veel Keltische kruizen.
Paul Spoormans