Dit onderwerp is een vervolg op wat besproken is in het vorige Woordenboek. Het is namelijk van toepassing op Elia en speelt ook een rol bij de eerste Karmelieten. Maar ook is het sterk terug te vinden in de Evangeliën over Jezus.
In de kern is versterven een gebruik in het christendom om zich iets te ontzeggen op gebied van eten en drinken. Dit vindt bijvoorbeeld plaats in de vastentijd. Bij kluizenaars en in, bijvoorbeeld, kloostergroepen die zich baseren op soberheid en armoede, betekent versterving door extreme lichamelijke staat van onthechting tot zelfverheffing komen. Dat wil zeggen, net als Jezus - en andere profeten - je afzonderen, vasten. Door zo veel mogelijk afstand te doen van het vleselijke een hogere staat van bewustheid en helderheid krijgen over de wegen van God.
Paul Spoormans