In de kerk denkt zij nog vaak terug aan de zestiger jaren. Janny Emmelkamp was oprecht van plan om de voetsporen van haar zus te volgen. Die was al eerder ingetreden bij de zusters Franciscanessen. Op het moment dat Janny haar roeping definitief zou volgen, kreeg zij tijdens een weekend thuis te horen dat het klooster gesloten zou worden en de zusters in flats gingen wonen. De gelofte van armoede verdween in feite. De essentie om in een gemeenschap te leven was daardoor vrijwel verdwenen. Maar de hunkering naar dat leven bleef onveranderd bestaan.
"De stilte in het kerkgebouw trekt mij aan. Ik krijg daar het gevoel dat ik in de buurt ben van mijn grote Vriend. Ik zorg een beetje voor zijn aardse huis. Het past bij mijn opvatting, dat we als gemeenschap goed moeten zijn voor elkaar en troost kunnen bieden. Ik mis wel een beetje het echte contact. Gelukkig zijn er uitzonderingen. Maar ik besef ook dat het een uitvloeisel is van deze tijd, waarin iedereen het druk heeft met zijn eigen bestaan.”
Na het overlijden van haar moeder bleef zij alleen achter in Assen. “Ik woon prettig in een van de Asser woonwijken. Dichtbij een winkelcentrum, maar ver van het centrum. Daar komt wel bij dat ik een beetje bang ben in het donker. En voor vervoer ben ik aangewezen op een taxi."
Ochtendritueel met rozenkransgebed
Gelukkig is Maria de troosteres, die zij vurig vereert. "Dat doe ik iedere dag met het rozenkransgebed als vast onderdeel van mijn ochtendritueel. Mijn adventskrans is een manier om Maria de weg te wijzen naar Bethlehem. En 15 augustus is de viering van Maria Tenhemelopneming een speciaal moment. Op die dag is mijn zuster ingekleed en heb ik de as van mijn moeder verstrooid opdat op déze dag ook háár lichaam met een windje ten hemel zou gaan."
In 1995 was zij in de Asser parochiegemeenschap een van de opvolgers van het kostersechtpaar Bakker. En al jaren fungeert zij als gastvrouw in het parochiehuis. Haar specialisme: uitvaartkoster. En vanaf 1989 maakt zij met anderen het kerkelijk koperwerk schoon. Met de kerk altijd weer als een plek van rust en bezinning.
Ton Kuis