Ook ik ben erg geschrokken en ontdaan van de misbruikzaken die aan het licht kwamen en komen. Zowel in de sport, scouting, Me Too beweging, zelfs in crèches en kinderdagverblijven. Overal komt dit blijkbaar voor. Intens triest dat ook binnen de Kerk dit voorkwam en voorkomt. Een Kerk waar Gods woord verkondigd wordt moet toch een plek zijn waar je je veilig moet voelen. Dit om samen het geloof vorm en inhoud te geven. Voorgegaan door geestelijken die het Woord Gods verkondigen waarbij dan enkelingen daarna in de praktijk goed in de fout gaan… Hoe is het mogelijk?
Dit heeft bij mij regelmatig de vraag opgeroepen of ik nog wel lid van deze Kerk wil blijven of niet. Ik heb hier lang mee geworsteld. De rituelen die bij de Kerk horen vind ik mooi en ik koester die. Daarnaast vind ik het erg belangrijk om sámen Kerk te zijn en met elkaar de inspiratie en stimuli op te doen door o.a. kerkbezoeken. Ik ben het met Bisschop de Korte eens dat we juist nu de Kerk niet de rug moeten toekeren doch samen door deze crisis moeten zien te komen. Hoe is dan een volgende vraag en ik heb zeker niet de pretentie hier een pasklaar antwoord op te hebben. Wellicht wel een kleine opening.
Onlangs was er in Rome de bisschoppensynode met het Thema jeugd. Los van de discussie of dat thema of het misbruik op de agenda had moeten staan. Dat overigens voor februari staat gepland. Voor de bisschoppenconferentie is er een enquête onder de jeugd gehouden en daar kwamen verrassende items naar voren. De jeugd vindt de Kerk “bemoeizuchtig, vervelend en irritant.” Zij hebben behoefte aan een instituut dat “gastvrij en onbevooroordeeld is tegen- over andersdenkenden en bovenal open en eerlijk is”. Ik denk dat, als we deze uitkomst heel serieus nemen en samen trachten hier vorm en inhoud aan te geven door in ons gedrag dit zélf proberen te realiseren, dat we daarmee op de goede weg zijn.
Ik zie Paus Franciscus daarin als een goede leider optreden. Hij ageerde tegen het klerikalisme en machtsspelletjes binnen de kerkelijke geledingen en kwalificeerde dit als de “wortel van alle kwaad”. Dit is voor zover ik weet nog nooit door een Paus zo hard en scherp neergezet. Ik bespeur bij hem de oprechte wil om “gastvrij en onbevooroordeeld naar andersdenkenden te willen kijken en de ander open en eerlijk te benaderen”. Natuurlijk zit hij in deze Kerkelijke structuur dat deels een dwangbuis lijkt te zijn. Hij seint uit dat hij echt iets wil veranderen. Wellicht nog wat te voorzichtig en secundair reagerend maar toch. We zijn er nog niet maar we kunnen op een goede weg, een goede manier samen verder bouwen.
Jos Floris